Vele oud-studiegenoten van mij zijn uiteindelijk niet in de psychologie belandt maar in de IT. Mijn vermoeden is dat Frank en Karel daar voor groot gedeelte schuldig aan zijn.
Destijds in ’93 besloot ik om, naast Sociale Psychologie, SWI (Sociaal Wetenschappelijke Informatiekunde) als nevenrichting te doen. Eén van de vakken daarbij was de C++ cursus die door Frank en Karel werd gegeven. Natuurlijk werden er ook andere programmeer-cursussen gegeven. Ik herinner me bijvoorbeeld de Pascal-cursus bij informatica. Maar die cursus werd gegeven door een gestressde docent in een collegezaal vol met ongeïnteresseerde bedrijfsinformatica studenten en een paar beduusde SWI-ers. De opdrachten werden veelal van anderen gekopieerd en begeleiding was minimaal.
De aanpak van Frank en Karel was anders. Kleinere groepen, duidelijke uitleg en meer begeleiding. Via het beruchte gele opdrachtboekje werden in kleine groepjes de wekelijks programmeeropdrachten gemaakt op de pc thuis of op de universiteit. Met een paar 3,5 inch floppies kon je de gehele c++-compiler thuis op je pc zetten. De interesse voor het programmeren werd zo, bij mij en vele andere C++ cursisten, gewekt.
De C++ cursus was ook mijn eerste echte ervaring met klassen, pointers, structs en overerving. Concepten die ik nog dagelijks tijdens mijn programmeerwerkzaamheden gebruik. En daar ben ik Frank en Karel nog altijd dankbaar voor.
