Dankzij een samenwerkingsverband met IBM kreeg het ICCE plotsklaps beschikking over een echt Unix systeem. Een heuse IBM RT. Ik geloof dat de diskruimte die je als user had iets van 5Mb was. Dat kon je nooit van z’n leven opmaken! Wat een luxe!
En hoe zo’n Unix systeem werkte! Wat een genot, wat een mooi systeem. Er was bijvoorbeeld een programma “/usr/bin/passwd” waarmee iedereen zijn wachtwoord kon veranderen. (Ja, “zijn” wachtwoord. Politiek correcte taal was nog niet uitgevonden, of we hadden het niet opgemerkt.)
Zo’n prachtig Unix systeem wierp natuurlijk allerlei vragen op die een jonge onderzoeker niet onberoerd konden laten. Zou je “/usr/bin/passwd” kunnen vervangen door een eigen programma? Wat zou er dan gebeuren?
(Na het “root” password van Piet te hebben afgekeken, heb ik inderdaad, samen met Frans, een eigen “passwd” programma geïnstalleerd. We hebben er veel plezier van gehad en hebben ’t voor zover ik weet nooit aan Piet opgebiecht. ’t Was mijn eerste ge-“root”-e systeem!)
De RT werkte onder een nog al experimentele versie van AIX, ibm’s eigen versie van Unix. Regelmatig kregen we updates opgestuurd, op floppy. Je moest dan de floppy installeren en dan werd er een upgrade van je systeem uitgevoerd. Soms waren de reesultaten van zo’n upgrade volstrekt rampzalig. Onze contactpersoon vertelde dan later dat we die upgrade “nooit hadden mogen krijgen”.
In de tijd dat we op de Westerhaven zaten, werd er gewerkt aan normalisering van de netspanning. De 220V werd langzamerhand 230V, maar de marges werken kleiner zodat geen enkel apparaat er last van zou moeten hebben.
Dat gold niet voor de RT. Op de laatste werkdag voor de kerstvakantie gaf het apparaat de geest.
Ik meen dat we ‘m nog wel weer aan de praat hebben gekregen, maar het was duidelijk tijd voor iets nieuws. Het werd een kloon met SCO Unix er op, gekocht bij Mekom i Bedum.